{روشنگری در مورد ستارگان سلطنتی پارس ۲}

{روشنگری در مورد ستارگان سلطنتی پارس ۲}

ادامه...👇

🔸در نظریه ستارگان سلطنتی پارس، تیشتر نامی برای الدبران در صورت فلکی ثور در نظر گرفته شده است و این با توصیفات تیشتر همخوانی ندارد زیرا تیشتر در متون ایرانی آب سرشت است. ستارگان آب سرشت عمدتا از نظر ناظر زمینی رنگ سفید یا آبی دارند. و تیشتر در متن تیریشت از مجموعه یشت های اوستا سفید رنگ است. حال آنکه الدبران یک ستاره سرخ رنگ است که هرگز با تیشتر متون ایرانی شباهت ندارد.

به فقرات زیر توجه نمایید : 👇

{تشتر ستاره رایومند فرهمند را می ستاییم، (آن ستاره) که منزل آرام و خوش بخشد، (آن) فروغ 👈 سفید افشاننده درخشنده درمان دهنده تندپرنده بلند از دور درخشنده را که روشنایی بی آلایش (پاک) افشانده آب دریای فراخ را (رود) ونگوهی در همه مشهور را، نام گوش مزدا آفریده را، فرّ توانای کیانی را، فروهر اسپنتمان زرتشت پاک را، (ما می ستاییم). } (تیریشت ترجمه پورداود بند۲)

همانگونه که ملاحظه می نمایید تشتر در متن تیریشت اوستا سفید رنگ است دقیقا به مانند شعرای یمانی در آسمان شب و این با رنگ سرخ الدبران تطابق ندارد. 
 

🔹دلیل اینکه تشتر در متن بندهش توسط اورمزد به سپاهبدی خراسان یا همان ناحیت شرق گماشته شده است. احتمالا طلوع این ستاره (شعرای یمانی) در ناحیه شرق آسمان است.

🔸در فرهنگ و اساطیر ایرانی زرتشتی، نام تیرماه ریشه در نام تیشتر دارد و روز سیزدهم از هر ماه در گاهشماری ایرانی به ایزد تیشتر منسوب است و در روز سیزدهم تیرماه که روز با ماه همنام است جشن تیرگان برگزار می شود. (دانشنامه مزدیسنا جهانگیر اوشیدری مدخل تشتر ص 217 و فرهنگنامه ایران باستان مرادی غیاث آبادی مدخل تیرگان ص 146)

⭐️در قرآن مجید از ستاره تشتر شعرای یمانی در آیه ۴۹ سوره مبارکه نجم یاد شده است : 👈 {وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى ﴿۴۹﴾=و هم اوست پروردگار ستاره شعرى (۴۹)}  
جالب است که عدد شماره آیه ۴۹ است که با جمع اعداد آن ۴+۹=۱۳ به عدد سیزده می رسیم که عدد منسوب به تیشتر در متون ایرانی است. 
همچنین خود کلمه «شعری» به حساب جمل ۵۸۰ است که با جمع اعدادش ۵+۸+۰=۱۳ بار دیگر به عدد سیزده می رسیم. 
اما ماجرا آنگاه جالب تر می شود که بدانید سوره مبارکه نجم ۶۲ آیه دارد و تیریشت که در ستایش ایزد تشتر است نیز ۶۲ بند دارد. 😊 

پ ن ۱: عدد کلمه 👈تشتر که در متن تیریشت اوستا این ستاره بدین نام نوشته می شود به حساب جمل عربی ۱۳۰۰ است که باز به عدد ۱۳ می رسیم. (ت۴۰۰ ش۳۰۰ ت۴۰۰ ر۲۰۰)

باید توجه داشت که الله تبارک تعالی در قرآن مجید ابنای بشر را از پرستش اجرام آسمانی برحذر داشته است. اما با اینحال بکار گرفته شدن کد ۱۳ در آیه ۴۹ برای ستاره شعری (تشتر) و تطابق عددی ۶۲ آیه سوره نجم با عدد ۶۲ بند تیریشت به نظر بنده اتفاقی نیست.
البته شباهت های دیگری نیز می توان بین سوره مبارکه نجم و تیریشت نشان داد. من باب مثال در متن تیریشت در بند ۴۵ اینگونه آمده که تشتر حامل نطفه آب است. در سوره نجم در آیات ۴۵ و ۴۶ به خلقت انسان ها از نطفه اشاره می شود: 👈{وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَى ﴿۴۵﴾مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى ﴿۴۶﴾=و هم اوست كه دو نوع مى ‏آفريند نر و ماده (۴۵)از نطفه‏ اى چون فرو ريخته شود (۴۶)} 

نکته ۱ : هر چند نطفه آب در متون ایرانی با نطفه انسانی و گیاهی متفاوت است. اما نطفه آب در متون ایرانی مایه حیات تمامی نطفه های دیگر است و البته جنس نطفه انسانی نیز از آب است.  

نکته۲: باید توجه داشت که در قرآن مجید الله تبارک تعالی خلقت انسان از نطفه را به خویش نسبت داده است. چنانچه در چند آیه بعد یعنی آیه ۴۹ خود را پروردگار و رب ستاره شعری نیز معرفی نموده است. تو گویی که خطاب الله تبارک تعالی به این عقیده  پیشینیان بوده که پیدایش نطفه و بعضی امور اینچنینی را از ستاره شعری می دانسته اند. اما با اینحال خطاب حق تبارک تعالی به گونه ای نیست که ستاره شعری را چون بتان لات و عزی و منات در همین سوره تحقیر نماید و آنها را تنها اسمی بی ارزش بداند. بلکه خطاب بگونه ای است که این امور را باید از رب الارباب دانست و تنها وی را پرستید. 

در پایان این بخش بد نیست به این نکته اشاره نمایم که استاد پورداود در یادداشت های خویش بر یشت ها در مقدمه تیریشت اینگونه آورده اند: 《تشتر در فرهنگ ها به معنی فرشته باران ضبط است و بسا آن را به میکائیل ترجمه کرده اند، لابد به مناسبت آنکه تشتر فرشته باران و از این رو فرشته ارزاق است او را به منزله میکائیل فرشته رزق دین یهود و اسلام پنداشته اند، چنان که سروش مزدیسنا با جبرائیل یکی تصور شده است. 》 

در توضیح این فقرات باید بگویم بنده پیشتر تشابه سروش در سروش یشت را با فرشته خروس شکل روایات اسلامی نشان دادم و تطابق سروش با جبرئیل به نظر بنده مردود است. 

ادامه..👇

@soltannasir