{ سوءاستفاده دشمنان از قوانین معنوی 21}

   { سوءاستفاده دشمنان از قوانین معنوی 21}

 { شرح بعضی فقرات مربوط به سخنان مولانا زین الدین 3}

    { بعل ذبوب یا خداوند مگس ها 3}

فصلی از کتاب تاریخ جادوگری ترجمه ایرج گلسرخی :👇👇👇

              { راندن دیو مگس ها }

{ اکنون همه می دانیم که مگس ها جانداران ناقصی هستند که از پلیدی به وجود می آیند و پلیدی و بیماری را منتشر می کنند و خوراکیها را آلوده می نمایند . هر کس به مشرق زمین سفر کرده باشد ، از بلای واقعی مگس ها آگاهی دارد . مگس در دیو شناسی آیین زرتشتی به صورت «نسو» (Nasu)دیو مونث در آمده است که مظهر هر نوع ناپاکی ، تعفن و تباهی است و از لاشه و  مرده تغذیه می کند . « سگان و مرغان مردار خوار » که مخلوقات سودمند اهورا مزدایند ، و نگاهشان دیو را می گریزاند ، قادرند نسو را هم از پای در آورند . اما دیوی که از نگاه آنان پنهان مانده به هیئت مگس مکروهی در می آید و لاشه را ترک می کند .
آداب و مراسم سگدید sag _did  هم مبتنی بر همین عقیده است که پیش از آنکه کسی بر مرده نزدیک شود و به آن دست بزند باید آن را اجرا نمود . و تخطی از این منهیات احتیاج به مراسم بسیار پیچیده تطهیر دارد که برشنوم ( barashnum) نامیده می شود و شخص آلوده به مدت نه روز باید مراسم آن را انجام دهد .
« مزدا پرستان باید سه گودال در زمین بکنند و کسی که به مرده نزدیک شده تن خود را ، نه با آب بلکه با گومز ( ادرار گاو نر ) تطهیر نماید ، آنگاه سگ را از بیرون ( گودال نه داخل گودال ) بیاورند و مقابل او بایستانند.  این کار سه بار انجام می شود . « نخست دست هایش شسته شود ، اگر دست هاسش شسته نشود ، همه بدنش را پلید خواهد کرد ، و پس از آنکه دستهایش را شست ، تو باید که بر فرق سر او آب بریزی » این آب  تطهیر باعث می شود که نسو از یک سو به سوی دیگر فرار کند . و آب همچنان او را از سر تا سینه دنبال می کند . آب مطهر به ترتیب بر یکایک اعضای بدن پاشیده می شود و این مناسک استادانه آنقدر تکرار می گردد ، تا دیو نجس سرانجام از بدن خارج و به زمین برسد . از شانه راست به شانه چپ ، از بغل راست به بغل چپ ، روی سینه ، بر پشت و به این ترتیب آب ریخته می شود تا نسو به کف پا برسد . « در اینجا چیزی شبیه بال مگس از او دیده می شود »
بالاخره «دروج_نسو» از کف پا به آخرین پایگاهش یعنی انگشتان پا رانده می شود . . « او باید پاشنه هایش را بر زمین بفشارد و انگشتهای پای راست را بلند کند ، باید بر انگشتان پای راست او آب ریخته شود ، آنگاه دروج _نسو به انگشتهای پای چپ حمله می کند . باید بر انگشتان پای چپ آب ریخته شود . آنگه
« دروج _نسو » در هیئت مگسی خشمگین و سراپا نجس چون پلیدترین خرفستر با زانو و دم آلوده به گند به سوی شمال فرار می کند . »
« و تو باید با آوایی بلند این کلمات فاتح و شفا بخش را بخوانی : اراده خداوند قانون تقدس است . ای مزدا ، برای نگهبانی من چه کسی را گمارده ای ? ... نفرت دیو مرا احاطه کرده است ... این کیست که دیو را از پای می افکند تا مشیت تو بر آورده شود ? ..  نابود شو ، ای دروج دیو آب ، ای زاده دیو ..  ای دروج نابود شو ، به سرزمین های شمال گم شو تا دیگر هرگز جهان زنده روح مقدس را به دست مرگ نسپاری . »
شباهت چشمگیری میان مناسک تطهیر دین زرتشتی و مراسم راندن ارواح پلید از جسم دیو زدگان در آیین کاتولیک دیده می شود . جروم منگو(jerom mengo) در سال 1582 میلادی رساله « تازیانه برای دیو ها » را درباره این موضوع دشوار منتشر کرد . و مدتی پس از آن ( یعنی از 1709) این کار عجیب و دقیق در فهرست امور پاپ ها در آمده . تا آن تاریخ ، کشیش _ جن گیر احتمالا از همان آداب و رسومی که رساله منگو توصیه کرده استفاده می نموده ، که در آن توصیه های بسیاری در مورد شستشوی مکرر بدن دیو زده با آب مقدس وجود دارد . این توصیه ها بی شباهت به همان تشریفاتی نیست که زرتشت در آیین خود تجویز نموده است . در این مراسم نیز همچون مراسم برشنوم ، دیو با رعایت اصول و قواعد از یکایک اعضای بدن دیو زده رانده می شد ، و چون در زمان منگو کالبد شناسی شناخته تر از زمان پیامبر ایرانی بوده ، بر شمردن هر یک از قسمت های آناتومی بدن نیز بسیار پیچیده تر و آداب آن بغرنج تر بوده است . در پایان این مراسم  بدن دیو زده را با مخلوطی از آب مقدس و دیگر مایعات شستشو می دادند ،طلسمی که در موهای دیو زده مخفی می ماند ، او را از نحوستی که بر آن هیچ شفایی تدبیر نشده تطهیر می نمود . سایر ملل مشرق زمین نیز برای محافظت از بلای مگس به نیروهای فوق الطبیعه متوسل می شدند . کنعانی ها بعل زبوب (beelzebub) را _که 👈 هرگز معبدش به این حشرات ناپاک آلوده نمی شد _می پرستیدند . 
بعلزبوب به معنای  خدای مگس هاست  اما عبرانی ها بعل زبوب را شاهزاده دیوها می نامیدند . }

ادامه دارد ...

#تاریخ_جادوگری #مگس #بعل_ذبوب
@soltannasir
🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤