{عالم الاسد 9}

{عاشورا در وادی این موجودات 15}

               {عالم الاسد 9} 

ادامه...👇

حکایتی دیگر از ارتباط شیخ ابوسعید ابوالخیر با شیر:👇

{نقلست که پیری گفت: در جوانی به تجارت رفتم در راه مرو چنانکه عادت کاروانی باشد از پیش برفتم و خواب بر من غلبه کرد و از راه بیک سو رفتم و بخفتم و کاروان بگذشت و من در خواب

 بماندم تا آفتاب برآمد از جای برفتم اثر کاروان ندیدم که همه راه ریگ بود پاره‌ی ای بدویدم و راه گم کردم و مدهوش شدم چون به خود بازآمدم یک طرف اختیار کردم تا آفتاب گرم شد و تشنگی و گرسنگی بر من اثر کرد و دیگر قوت رفتن نماند صبر کردم تا شب شد همه روز رفتم چون شب شد به صحرائی رسیدم پر خاک و خاشاک و گرسنگی و تشنگی به غایت رسید و گرمائی سخت شد شکسته دل شدم و دل بر مرگ نهادم پس جهد کردم تا خود را بر بلندی افکنم و گرد صحرا نگریستم از دور سبزی ای دیدم دلم قوی شد روی بدان جانب نهادم چشمه آب بود آب خوردم و وضو ساختم و نماز کردم چون وقت زوال شد یکی پدید آمد روی بدین آب آورد مردی دیدم بلند بالای سفیدپوست محاسن کشیده و مرقعی پوشیده به کنار آب آمد و طهارت کرد ونماز بگذارد و برفت من با خود گفتم که چرا به او سخن نکردی پس صبر کردم تا نماز دیگر باز آمد من پیش او رفتم و گفتم ای شیخ از بهر خدا مرا فریادرس که از نیشابور و ازکاروان جدا افتاده و بدین احوال شده دست من بگرفت شیر را دیدم که از آن بیابان برآمد و او را خدمت کرد شیخ دهان به گوش شیر نهاد و چیزی بگفت: پس مرا بر شیر نشاند وگفت: چشم برهم نه هر جا که شیر باستد تو از وی فرود آی چشم بر هم نهادم شیر در رفتن آمد و پاره ای برفت و باستاد و من ازوی فرود آمدم چشم بازکردم شیر برفت قدمی چند برفتم خود را به بخارا دیدم یک روز به در خانقاه می‌گذشتم خلقی بسیار دیدم پرسیدم که چه بوده است گفتند شیخ ابوسعید آمده است من نیز رفتم نگاه کردم آن مرد بود که مرا بر شیر نشانده بود روی بمن کرد و گفت: که سر مرا تا من زنده‌ام به هیچ کس مگو که هرچه در ویرانی بینند در آبادانی نگویند چون این سخن بگفت: نعره از من برآمد و بیهوش شدم.}(تذکره الاولیا عطار ذکر شیخ ابوسعید ابوالخیر به نقل از اسرار التوحید فی مقامات شیخ ابوسعید)

نکته: هر گاه این حکایت درست باشد باید گفت که فاصله مرو با بخارا چند صد کیلومتر است و طبیعتا اگر یک شیر نر مادی بخواهد این فاصله را برود. بیش از یک روز زمان میبرد. زیرا شیران اساسا موجودات تنبلی هستند و هیچ گاه در یک روز این میزان مسافت را طی نمی نمایند. شیر این داستان به نظر بسیار سریع تر از آنچه که به طریق طبیعی ممکن است. مسافر جامانده را به بخارا رسانده است. و این به نظر با شیران اصلانی منطبق است تا شیران مادی. 

نکته17: در شهر هگمتانه (همدان) مجسمه ای قرار دارد که ما آن را با نام شیر سنگی یا سنگ شیر می شناسیم. این مجسمه به طول 2/5 متر با جثه ای بزرگ تا حدی نزدیک به شیران اصلانی است  ساخت آن را به افراد مختلفی نظیر سلیمان نبی حشمت الله و یا اسکندر و بلیناس حکیم و حتی دوران مادها و اشکانیان.. نسبت داده اند. 

این مجسمه در سابق در جلوی دروازه ورودی شهر همدان قرار داشت که بدان دروازه باب الاسد می گفتند. در بعضی منابع تعداد شیران سنگی دو عدد ذکر شده است. که اکنون تنها یکی باقی مانده است. 

به فقرات زیر توجه فرمایید: 👇

{ ذکر همدان 

از بلاد قدیمهٔ ایران و از شهرهای خوب عراق عجم و از اقلیم چهارم است. آبش گوارا و هوایش دل گشا. طولش از جزایر خالدات فح(88) و عرضش از خط استوا له که (35/24) در بنای آن اختلاف است.

صاحب معجم البلدان (یاقوت حموی) گوید که در ازمنهٔ سابق آن دیار در غایت برودت بوده. و حضرت سلیمان علیه السلام در هنگام سیر بدان محل عبور نموده، جایی خوش دید و به غایت پسندید. لهذا صخرهٔ جنی را فرمود که حیله ای سازد که شدّت برودت و کثرت بارندگی تسکین یابد. صخرهٔ جنّی به فرمودهٔ آن حضرت عمل نموده، صورت شیری از دو قطعه سنگ ساخته و طلسمی کرده. فی الجمله هوای آن دیار روی به اعتدال نهاد. و در همان وقت عمارت همدان اتفاق افتاد. بعضی گویند که آن طلسم از اعمال بلیناس حکیم بوده. و صاحب نزهت القلوب گفته که همدان را جمشید جم به طالع حمل بنا کرد. و داراب اکبر (احتمالا داریوش کبیر) به دور آن قلعه ی گلین به طول و عرض دو فرسخ کشید و در وسعت و عظمت و کثرت آن به غایت کوشید. جمعی گفته اند: همدان از بناهای همدان بن سام بن نوح (ع) است.}(بستان السیاحه زین العابدین شیروانی گلشن بیست و هفتم ذکر همدان) 

نکته: در کتاب عجایب نامه همدانی آمده: 👈{و گویند در این ولایت برف آمدی و پیرامون این قلعه بیشتر بود و درخت های بلند: چندان برف آمدی که از قلعه نگه کردندی، سر درخت ها چون خلال دیدار بودی. تا بلیناس طلسمی بساخت به شیری سنگین. و هنوز آن بر دروازه ی «باب الاسد» نهاده است. }

ادامه...👇

@soltannasir

🦁