{ذوالقرنین قرآن کیست ? 60}

@soltannasir 

   {پیوند اسطوره با دین 300}

   {ذوالقرنین قرآن کیست ? 60} 

 {نگاهی به اساطیر میان رودان و ارتباط آن با صور فلکی در آسمان شب 21}

{انکی و نین خورسگ: اسطوره ای آسمانی 15}

ادامه...👇

{وَكَيْفَ أَخَافُ مَا أَشْرَكْتُمْ وَلَا تَخَافُونَ أَنَّكُمْ أَشْرَكْتُمْ بِاللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا فَأَيُّ الْفَرِيقَيْنِ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ﴿۸۱﴾

و چگونه از آنچه شريك [خدا] مى‏ گردانيد بترسم با آنكه شما خود از اينكه چيزى را شريك خدا ساخته‏ ايد كه [خدا] دليلى در باره آن بر شما نازل نكرده است نمى‏ هراسيد پس اگر میدانید كدام يك از [ما] دو دسته به ايمنى سزاوارتر است (۸۱)

الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولَئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ ﴿۸۲﴾

كسانى كه ايمان آورده و ايمان خود را به شرك نيالوده‏ اند آنان راست ايمنى و ايشان راه‏يافتگانند (۸۲)

وَتِلْكَ حُجَّتُنَا آتَيْنَاهَا إِبْرَاهِيمَ عَلَى قَوْمِهِ نَرْفَعُ دَرَجَاتٍ مَنْ نَشَاءُ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٌ﴿۸۳﴾

و آن حجت ما بود كه به ابراهيم در برابر قومش داديم درجات هر كس را كه بخواهيم فرا مى ‏بريم زيرا پروردگار تو حكيم داناست (۸۳)} (سورهٔ مبارکه انعام)

در تفسیر این آیات می توان دو نظریه را مطرح نمود که هر کدام را حدیثی نیز تایید می نماید. نخست آن است که بگوییم حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام، پس از احتجاج با پدر (پدرخوانده) خویش چون آنها تماثیل خدایان دروغینشان را با توجه به صورت رب النوع اجرام آسمانی می ساختند. ابراهیم خلیل علیه السلام نیز چون فطرتاً بدنبال یگانه خالق جهان هستی بوده است. ابتدا با دیدن کوکبی آن را به عنوان خدای می گیرد اما پس ار غروب فطرتاً در می یابد که وی نمی تواند خداوند باشد. و همین اتفاق دربارهٔ قمر و شمس نیز می افتد. تا آنکه ناگهان پرده از جلوی چشم حضرتش برداشته می شود. و ملکوت آسمانها و زمین را مشاهده می نماید و به یگانگی پروردگار یقین می آورد. حدیثی نیز در تفسیر قمی موید این ترتیب در داستان حضرت ابراهیم علیه السلام است. اما روایت دیگر این است که حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام ابتدا ملکوت آسمانها و زمین را می بیند سپس برای هدایت قومش و اینکه به آنان بفهماند ستارگان که غروب می نمایند نمی توانند خداوند باشند. از روی انکار و برای تعلیم و تعلم قوم خویش آنان را خدای می نامد. این دومی به ظن فقیر به صواب نزدیک تر است. 

اما حال دو حدیث را در این باره به نقل از تفسیر روایی البرهان نقل می نماییم : 👇

{11/3621). همچنین (علی بن ابراهیم قمی) با سند خود از ابن مسکان روایت کرده است، که گفت: امام صادق علیه السلام فرمود: آزر، پدر (پرورشی و تربیتی) ابراهیم علیه السلام منجّم دربار نمرود بن کنعان بود، روزی به نمرود گفت: من با 👈حساب نجومی به این نتیجه رسیده ام که در این زمان مردی پدید می آید که این دین فعلی را نسخ می نماید و مردم را به دین جدیدی دعوت می کند. 

نمرود به او گفت: این مرد در چه شهری خواهد بود?  

آزر گفت: در همین شهر_منزل نمرود در محلی به نام «کوثی ربّا»، در حوالی شهر بابل بود_. 

پس نمرود به او گفت آیا به دنیا آمده است? 

گفت: هنوز به دنیا نیامده است. 

پس نمرود اظهار داشت: سزاوار است که میان مردان و زنان جدایی بیندازیم تا نطفه این کودک منعقد نشود و چنین کردند. 

مادر ابراهیم باردار شده بود، ولی حامله بودن او ظاهر و آشکار نشده بود، هنگامی که زمان ولادت ابراهیم نزدیک شد، مادرش به آزر گفت: ای آزر من بیمارم و می خواهم مدّتی از تو کناره گیری کنم و در آن زمان، هر زنی که بیمار می شد و یا می خواست تا زایمان کند از همسرش کناره گیری می کرد، پس مادر ابراهیم در غاری ساکن شد و ابراهیم را به دنیا آورد، او را در پارچه ای پیچید (و درون غار نهاد) و به خانه بازگشت، درب غار را با سنگی مسدود کرد و خدای مهربان از انگشت ابهام ابراهیم علیه السلام برای او شیر جاری می کرد و مادرش گاهی برای سرکشی به نزد او می آمد و مواظب بود تا شخصی متوجّه رفت و آمد او نشود؛ چون نمرود برای هر زن حامله، مأموری قرار داده بود که اگر فرزند پسر متولّد شود او را ذبح کند. }

ادامه...👇

@soltannasir

🍆🌊🌞🌝