{پیوند اسطوره با دین 253}

    {پیوند اسطوره با دین 253} 

     {ذوالقرنین قرآن کیست ? 12} 

         { احادیث ذوالقرنین 2}

ادامه...👇

نکته 1: هر جا که در ترجمه چشمه حامیه یا چشمه تاریک و گل آلود آمده بدانید که در متن عربی همان «عین حمئة» است که همانگونه که گفته شد یکی از معانی عین دریا است. و «عین حمئة» معنای دریای تاریک را نیز می دهد. که ما آن را بر اساس الواح میان رودانی با دریای سیاه یا دریای غروب خورشید یکی دانستیم. و چون مترجم محترم «عین حمئة» را چشمه تاریک ترجمه نموده ما نیز به رسم امانت، ترجمه وی را بدون تغییر عیناً می آوریم. 

نکته 2: در حدیثی که در تفسیر البرهان به نقل از کتاب احتجاج نقل شد امام صادق علیه السلام نمی گویند که نظر درست این است بلکه می فرمایند که بعضی دانشمندان اینگونه می گویند. هر چند که در احادیثی دیگر خود معصوم نیز چنین می گوید. نمونه ای از این احادیث را در ادامه خواهیم آورد. 

{5/7084). علی بن ابراهیم با سند خود از ابو بصیر روایت کرده است، که گفت : از امام صادق علیه السلام دربارهٔ فرمایش خداوند : «وَيَسْأَلُونَكَ عَنْ ذِي الْقَرْنَيْنِ قُلْ سَأَتْلُو عَلَيْكُمْ مِنْهُ ذِكْرًا»، سؤال کردم ? 

فرمود : همانا ذوالقرنین شخصی بود که خداوند او را برای قوم او مبعوث نمود و آن ها به طرف راست سرش ضربتی زدند که در جای آن برآمدگی همانند شاخ به وجود آمد و خداوند او را به مدّت پانصد سال مُرداند، آن گاه دوباره خداوند او را برای آن ها مبعوث کرد، این بار ضربتی دیگر به طرف چپ سرش زدند و برآمدگی همانند شاخ دیگری روی سرش ایجاد شد، این بار نیز خداوند او را پانصد سال مُرداند، سپس او را برای آن ها مبعوث نمود و تمام ممالک شرق و غرب را _از جایی که خورشید طلوع و غروب می نماید_ تحت حکومت او قرار داد؛ و این همان فرمایش خداوند متعال است : « حَتَّى إِذَا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَغْرُبُ فِي عَيْنٍ حَمِئَةٍ _ تا جایی که فرمود :_ إِلَى رَبِّهِ فَيُعَذِّبُهُ عَذَابًا نُكْرًا » _حرکت کرد تا هنگامی که به محل غروب خورشید رسید و دید که خورشید در چشمه ای گل آلود و سیاه غروب می کند... به سوی پروردگارش، پس آنان را عقوبت می کند_، که منظور از آن عذاب در آتش می باشد. 

پس ذوالقرنین سدّی از مس، آهن، قیر و آهن گداخته (ویا قلع گداخته) برای آنان قرار داد، پس فاصله و مانع ایجاد کرد که نتوانند از آن جا بیرون آیند. 

سپس امام صادق علیه السلام فرمود : کسی از آن ها نمی میرد مگر آن که از نسل شان، هزار نفر مرد متولّد شود و بعد از آن افزود : آن ها پس از فرشته ها، ( از جهت تعداد) بیشترین آفریده ها هستند. (تفسیر قمی ج2)

ادامه...👇

@soltannasir

🌞🌊