ترجمه درست متن استوانه

در بخش سوم مناظره از این متن سخن رفته. که شما عزیزان می توانید خود ترجمه درست متن استوانه را خوانش کنید. 

در متن استوانه، کوروش کبیر برگزیده مردوخ رئیس خدایان بابلی است. مردوخ فرزند انکی همان ایزدی است که در اسطوره آفرینش بابلی با غلبه بر تیامت خلقت آسمانها و زمین را انجام می دهد.

در متن استوانه آمده هنگامی که آیین های پرستش ایزدان بابلی انجام نمی شد. خدایان ناراحت می شوند. از جمله ایزد انلیل برادر انکی و عموی مردوخ نیز عصبانی می شود. 

مردوخ در سرزمین ها به دنبال فردی شایسته می گردد که آیین پرستش ایزدان بابلی را احیا کند. و بتواند مردمان را به درستی اداره کند. وی کوروش کبیر را انتخاب می نماید و سرزمین ها را به دست وی فتح می کند. و بابل را بدون جنگ به دست وی فتح می کند. 

کوروش کبیر مردوخ و نبو را ستایش می کند. نبو همان ایزد عطارد و کاتب مردوخ است. در اساطیر گاه به عنوان فرزند مردوخ از وی یاد شده است. 

بنابراین آنان که می گویند کوروش کبیر به جای نامبردن خدای خویش اهورامزدا نام خدای سرزمین مغلوب را برده و تسامح داشته است. اجتهاد در برابر نص می نمایند. زیرا در متن استوانه چیز دیگری آمده است. و کوروش مردوخ را سرور خویش می نامد که از وی ترسان است و او را می پرستد ضمن اینکه این افراد بهتر است در مورد مذهب هخامنشیان مطالعات دقیق تری بنمایند. 

همچنین عده دیگری که می گویند مردوخ همان خدای یکتا است شناخت درستی از اساطیر بابلی ندارند. در اساطیر بابلی تمام ایزدان اعم از مردوخ و انکی و انلیل و آنو حادث هستند نه قدیم. در اساطیر بابلی صحبت از خدای یکتا که ذات ازلی اش قدیم باشد نشده است. که بگوییم ایزدانی نظیر مردوخ و انکی و انلیل و آنو و نبو و... کارگزاران خداوند یکتا در جهان آفرینش هستند. چیزی شبیه فرشتگان در ادیان توحیدی. در اساطیر بابلی فقیر با چنین گزاره ای برخورد نکرده ام. ضمن اینکه در متن استوانه از ایزد نبو فرزند مردوخ نیز یاد شده است. که با ادعای این افراد سازگاری ندارد. یعنی کوروش کبیر از دو ایزد نام برده است. 

نکته جالب در مورد متن استوانه کوروش کبیر این است که این متن نقطه مقابل داستان کوروش کبیر در کتاب اشعیا است. که در آن کوروش کبیر برگزیده خداوند یکتا یهوه می باشد و پرستش بت ها در بابل مورد مذمت قرار گرفته است. 

از کنار هم گذاشتن متن استوانه و کتاب اشعیا تنها می توانیم پی ببریم که کوروش کبیر شخصیتی برگزیده بوده است ! امّا برگزیده چه کسی ? خداوند یکتا ? یا مردوخ رئیس خدایان بابلی ?! 

اگر متن این استوانه را در مقابل سنگ نگاره آشور بنی پال پادشاه مستبد آشور که پس از نابودی شوش آن را نوشته بگذاریم و رفتار دو پادشاه را با ملل مغلوب مقایسه نماییم در آن ویژگی های انسانی بسیاری دیده می شود.

قسمت هایی از متن سنگ نگاره شوش توسط آشور بنی پال : 👇

{ من، شوش، شهر بزرگ و مقدس را به خواست خدایان آشور گشودم. من وارد کاخ‌های معبد شوش شدم و هر آنچه از سیم و زر و مال فراوان بود، همه را به غنیمت برداشتم. من همه آجرهای زیگورات شوش را که با سنگ لاجورد تزئین شده بود، شکستم. من تمامی معابد عیلام را با خاک یکسان کردم، شهر شوش را به ویرانه‌ای تبدیل کردم و بر زمینش نمک پاشیدم. من همه دختران و زنان را به اسارت گرفتم. از این پس دیگر کسی، صدای شادی مردم و سم اسبان را در عیلام نخواهد شنید. } 

البته در متون دیگر تاریخی در مورد رفتار کوروش کبیر با بعضی ملل مغلوب نکاتی نوشته شده است که با رفتار وی در بابل در متن استوانه مغایرت دارد. 

علی ای حال کوروش کبیر پادشاهی است بزرگ در تاریخ ایران زمین که قابل احترام است. و رویکرد افراطی  یا تفریطی در مواجهه با کوروش کبیر چندان درست نیست. 

 بسیاری از اساتید تاریخ و زبان های باستانی در میهنمان چنین نظری در مورد کوروش کبیر دارند. آنان کوروش کبیر را دوست دارند و به وی احترام می گذارند. اما این بزرگ نمایی های بعضاً عجیب و غریب که عده ای در مورد وی می نمایند از آنان دیده نمی شود. 

@soltannasir