{ سوءاستفاده دشمنان از قوانین معنوی 34}

 { سوءاستفاده دشمنان از قوانین معنوی 34}

  { شرح بعضی از فقرات سخنان مولانا زین الدین 16 }

ادامه ...👇👇👇

علامه سید محمد حسین حسینی طهرانی در مجموعه دروس سیر و سلوکی که برای دکتر سجادی داشته اند و در کتابی تحت عنوان آیین رستگاری به چاپ رسیده است در باب «سکوت » و حالات آیت الله العظمی بهجت و علامه طباطبایی  اینچنین می گویند : 👇👇👇👇

{ سوم : سکوت کردن و حرف بیجا نزدن و زیاد صحبت نکردن ، بلکه از صحبت های عادی اجتناب کردن برای سالک جزء دستورات حتمی است .
سالک باید صحبت نکند ، نه اینکه بگوید : مثلا دو نفر رفیق با همدیگر می نشینیم ، از این طرف و آن طرف صحبت می کنیم ، از زمین و آسمان و شرق و غرب و سیاست و این طرف و آن طرف ، و به عنوان اینکه مثلا ما دو نفر رفیق هستیم و هم دل و هم مسلک ، اینها ضرر ندارد ، نه خیر ! خیلی ضرر دارد ! و به کلی ساقط می کند و از بین می برد من حیث لا یشعر !
آیة الله حاج شیخ محمد تقی بهجت فومنی (که الان الحمدلله در قید حیات هستند و در قم مشرفند ) ایشان از شاگردان مرحوم قاضی بودند و در همان زمان جوانی و صباوت که در مدرسه «سید» حجره داستند _ و ظاهرا هفت سال هم در همان مدرسه بودند _ به قدری در مراقبت و سکوت رعایت داشتند که طلبه ای در مدرسه شان ایشان را نمی دید !
آقای حاج شیخ عباس قوچانی _ رحمة الله علیه _ که یک سال و چند ماهی است به دار ابدی رحلت کرده اند ، می فرمود که : ما در مدرسه «سید » با ایشان حجره داشتیم ( البته دو حجره )
و وقتی که آقا شیخ محمد تقی خدمت مرحوم قاضی _رحمة الله علیه _ رسید و دستورات گرفت ، ایشان دیگر همیشه وقتی که می خواست از مدرسه برود برای درس و برگردد ، عبا را به سر می کشید که در راه کسی اصلا با او برخورد نکند و صحبت نکند و او را به سلام و علیک مشغول نکند .
و بعد می فرمودند : به قدری ایشان در این مراقبه شدید بود که وقتی می خواست به مدرسه بیاید و به حجره اش برود ، از آن دری که دالان پشت مدرسه به طرف اطاق بالا و فوقانی پله داشت ،
از آنجا می رفت نه از دخل صحن مدرسه ، که به کسی برخورد نکند .و اینها هم مال یکی و دو روز نیست ، مال هفت سال تمام است ، ایشان این کار را می کرد ! خب نتیجه اش را هم خودشان می بردند.
ما در این چند ساله اخیر در طهران یک روز با یکی از علما برخورد کردیم که سابقه داشتیم ، یکی از علمای تبریز بود که در طهران ساکن شده بود و دارای پست و مقامات هم بود ، و البته ارتباطات ما را با علامه طباطبایی کاملا می دانست .
او به عنوان شکایت و گلایه از حضرت علامه می گفت که : ما با اینکه با ایشان همشهری بودیم و در نجف هم تحصیل می کردیم ، و لیکن اصلا ایشان و برادرش راه به ما نمی دادند و سرشان را می انداختند پایین .
وقتی برای درس می خواستند در بازار بروند یا برگردند ، به این طرف و آن طرف نگاه نمی کردند ، پایین را نگاه می کردند ، مثل اینکه اصلا ما آدم نیستیم. 
بله ! او به عنوان گلایه می گفت ، یعنی به عنوان شکایت یا مثلا تعریض . ولی خب او چه می داند که آن کسی که خودش و برادرش در آن وقت در آنجا طلبه هستند و سنشان در حدود بیست و چند سال هم  بیشتر نیست _ آن برادرشان آ سید محمد حسن هم (الهی ) که از ایشان پنج سال کوچک تر بود _ اینها چرا با این و آن صحبت نمی کنند ?
چرا این طرف و آن طرف را تماشا نمی کنند ? چرا خودشان را مشغول نمی کنند ? با اینکه نفس انسان دوست دارد که این طرف و آن طرف را تماشا کند ، صحبت کند ، اختلاط کند ، ...
اینها یک دردی دارند که می بینند دوا نمی شود مگر به این مسئله . به کسی هم بی احترامی نمی کنند . احترام هر کس تماما به جای خود محفوظ ، و لیکن این مستلزم این نیست که انسان این طرف و آن طرف را نگاه کند و با این گرم بگیرد و با آن سلام و علیک کند و از این طرف و آن طرف صحبت کند و در مجالس و محافل برود و گعده های بیجا( گعده : دور هم  نشستن یا دوره گرفتن که بین روحانیون در دوران قدیم رایج بوده است . )  و اختلاط های بیجا کند .
سکوت یکی از دستورات اساسی این راه است . اگر انسان سکوت نکند مطلقا تمام دارائی های نفس و مکتسبات نفس از بین می رود . نفس زحمتی کشیده ذکری می گوید ، عبادتی دارد ، من باب مثال شبی تا به صبح احیاء داشته ، خب ، این نفس کسب می کند ، اگر سکوت کرد آن برایش محفوظ می ماند ، و این مکتسبات نفسش همان طور محفوظ می ماند ، و آرام و با سکینه ،دنبال مکتسبات جدیدی می رود ، و اما اگر سکوت نکرد ، تمام نفسش به هم می خورد ، آشغال و هر کثافاتی که در نفسش هست دو مرتبه به هم می خورد و آب صافی نفس و روحش دو مرتبه آلوده می شود ، و خودش هم به حسب ظاهر نمی فهمد و می گوید : چه کنیم که پیشرفت نداریم ? چه کنیم که ترقی نداریم ? چه کنیم تکامل نداریم ? }
ادامه دارد ...

#علامه_طهرانی #آیت_الله_بهجت #علامه_طباطبائی #مولانا_زین_الدین

@soltannasir
🍀🍀🍀🍀🍀