تصویر شمن های مغولی در حال اجرای مراسم آیینی,,,,,,,,,,,,,,,,

تصویر شمن های مغولی در حال اجرای مراسم آیینی

ادامه...👇

{ و روح گریخته از تن بیماران را که مسبب بیماری شده اند، به جسم بازگردانند؛ آیا چنین اندیشه هایی نشان آن نیست که شمن ها خود را مالکان و حاکمان جهان فرابشری ارواح می دانسته اند؟ الیاده چنین ادعاهای بلند پروازانه ای را به طور خلاصه به این شکل بیان می کند:

《تمامی مردان توانا و قادر به سحر و جادو، می توانستند به بهشت دست یابند. این دستیابی به صورت پروازی مانند پرنده ای افسانه ای یا در میان ابر بوده است. اصولا چنین قدرتی معمولا از شخصیتی خاص و ناب ممکن بوده است. پرواز اصولا یک توانایی سری و قدرت مرموزی بود که به امور مابعدالطبیعه ارتباط می یافت. در بین راز گرایان مذاهب مختلف به پروازهای روحانی و حتی جسمانی (طی الارض=از نظر فقیر طیران اما ظاهرا نگارنده تمایزی بین طیران و طی الارض قائل نبوده) بسیار اشاره شده است. در هند و مذاهب هندی هم به چنین پروازهایی بسیار تکیه شده است. 》 میل به شفابخشی ریشه در جهان بینی مغولان دارد. آنها بیابانگردانی آزادند که به سبب نوع معیشت و زندگی شان در قلب طبیعت، شورآفرین و جستجوگر و البته آزاد بوده اند. }

@soltannasir