{پیوند اسطوره با دین 320}

@soltannasir 

    {پیوند اسطوره با دین 320}

    {ذوالقرنین قرآن کیست ?82} 

 {نگاهی به اساطیر میان رودان و ارتباط آن با صور فلکی در آسمان شب43}

{انکی و نین خورسگ: اسطوره ای آسمانی 35}

                 { نبیرو 3 }

ادامه ...👇

اختران ایزدان هستند و اباختران گاه اهریمنی دانسته شده اند. 

شباهت بسیاری بین نجوم ایرانی و نجوم بابلی وجود دارد. بدرستی مشخص نیست که کدام تمدن از دیگری در این باره تاسی گرفته است. اما معقولش این است که ایرانیان از بابلی ها در این باب تاسی گرفته باشند. به یاد دارم که فقیر هنگامی که بر سر کلاس های زبان اکدی پرفسور ارفعی حضور داشتم. جوانی بود که موضوع پایان نامه ارشد وی بررسی شباهت های نجوم بابلی و ایرانی بود. و پرفسور ارفعی با لحنی منتقدانه گفتند که بندهش چه ربطی به الواح بابلی دارد. و آن جوان گفت. شباهت های بسیاری دیده است. آن زمان این موضوع دغدغه ذهنی فقیر نبود. اما اکنون که به این موضوع از جوانب گوناگون می نگرم. باید بگویم درست است که فاصله زمانی انوماالیش با کتاب بندهش بسیار زیاد است. اما در بعضی جاها شباهت های بسیاری وجود دارد که نمی توان به راحتی از آن چشم پوشید.

{سپاهبادان (نجوم)

فارسی میانه : spa hbeda n ؛ منظور چهار سپاهبدان یا چهار ستاره قدر اول آسمان نیمکره شمالی هستند و به ترتیب قدر عبارتند از: «تیشتر» برابر با شعرای یمانی، «سدویس» برابر با سهیل، «هفتورنگ» برابر با سماک رامح، «ونند» برابر نسر واقع؛ 👈ستاره میخگاه همان ستاره قطبی یا جدی است که همه ثوابت به ظاهر گرد او می گردند و بدین روی سپاهبدان سپاهبد است. 

این ستارگان که کرفه گردند، از ایزدان نیز محسوب شده اند. اباختران که اهریمنی هستند، نیز دارای چهار سپاهبد می باشند. 

تیر سپاهبد خراسان، (عُطارد سپاهبد شرق) بهرام سپاهبد خاوران، (مریخ سپاهبد خاوران یا غرب)، اناهید سپاهبد نیمروز (جنوب)، هرمزد (مشتری) سپاهبد اباختران و کیوان سپاهبدان سپاهبد و مهر و ماه تاریک شهریار تاریکان هستند. 

هر کدام از سپاهبدان در مقابل خود سپاهبدی اهریمنی را دارند. مهر و ماه تاریک با خورشید و ماه، هرمزد با هفتورنگ، اناهید با سدویس، بهرام با ونند و تیر با تیشتر، کیوان با میخ آسمان (جایگاه ستاره قطبی) دشمنی دارند. این اباختران (کواکب رونده، سیارات، خمسه متحیره) هنگامی که در سپهر تاختند با اختران به نبرد ایستادند.چهار ستاره بزرگ که خود چهار ایزد به شمار می روند، یعنی ونند (نسر واقع، کرکس نشسته) و سدویس (سهیل) و تیشتر (شعرای یمانی) و هفتورنگ (عوا، گاوران، انلیل، ) به پاسداری بر سر دوزخ، برای پاس داشتن دوزخیان گماشته شده اند تا دیوان را در دوزخ از آزار سخت گناهکاران باز دارند. از این جهت این ستارگان در رنج می مانند؛ بویژه ستاره ونند که بزرگ آنان است. از این روی است که برای خشنودی آنان باید نیایش خواند و ونند بُرید را، که آیین ویژه روز اورمزد ماه فروردین است، به ونند و سه ستاره دیگر پیشکش داشت. (منابع بندهش 57، 165) } (کتاب فرهنگ اساطیر ایرانی صفحه 258) 

نکته 1 : به چهار ستاره مهم در اساطیر ایرانی و ارتباطشان با علم تنجیم و میزان در این علم شریف دقت نمایید. 

نکته 2: اختران در نجوم ایران باستان ثوابت آسمانی و اباختران سیارات یعنی همان خمسه متحیره می باشند. 

نکته مهم 3: میخ آسمان که جایگاه ستاره قطبی است. سپاهبد سپاهبدان است. و به نوعی در جایگاه رئیس قرار دارد. در نجوم ایران باستان جایگاه ستاره قطبی بسیار مهم است. حال اگر از روش تطبیق در اسطوره ها استفاده نماییم. همانگونه که پیشتر گفته شد. نبیرو یا منزلگاه پاک بسیار محتمل است که جایگاه ستاره قطبی باشد. که قطب افلاک است که ثوابت آسمان شب بر اساس دید ناظر زمینی به گرد وی می چرخند. 

این نظریه مویداتی نیز دارد. می دانیم که جایگاه ستاره قطبی در آسمان شب ثابت است. اما ستاره قطبی ثابت نیست. زیرا فلک ثوابت در بازه زمانی کمتر از 26000 سال یک دور می چرخد. و بنابراین در یک دوره حدودا 26000 ساله ما چندین کوکب و صورت فلکی را در جایگاه ستاره قطبی خواهیم دید. 

و این بر روی کاغذ با چرخش ایزدان در میان رودان در جایگاه ریاست کل همخوانی دارد. چنانچه صورت فلکی عوا یا انلیل در بازه زمانی حدود 5000 سال پیش از میلاد نزدیک جایگاه ستاره قطبی بوده است. 👇

ادامه...👇

@soltannasir

🌞🌛