سلطان نصیر

@soltannasir

      {پیوند اسطوره با دین 160}

   {شباهت های اهل فتوت و خاکسار با آیین مهری 65}

ادامه...👇


اما ماجرا زمانی جالب می شود که بدانیم در آسمان شب ما کوکبی به نام کوکب القائد داریم که در صورت فلکی بنات النعش قرار دارد.
صورت فلکی بنات النعش بخشی از صورت فلکی دب اکبر است که عرب آن را بنات النعش می نامد. چهار کوکب این صورت شکل نعش را می سازند و سه کوکب هم در جلوی نعش قرار دارند که به ترتیب «جون» «عناق» و «قائد» نام دارند.
کوکبی که از نعش دورتر است و جلوی صف قرار دارد قائد است و نعش مادرش را به همراه دو خواهر خویش می کشد.
این صورت فلکی در آسمان شب، شباهتی تام به شیوه تشرف باستانی مغانه دارد که در طریقه های خاکساریه، بکتاشیه، اسماعیلیه، فراماسونری و حتی نعمت اللهیه دارد.
در طریقه های یاد شده همانگونه که پیشتر گفته شد سالک با مرگ روبرو می شود و به صورت نمادین می میرد و در واقع پیر دلیل سالک را غسل میت می دهد و سپس جنازه وی را با رشته به گردن وی انداختن از جلو می کشد تا به نزد پیر طریقت می آورد و این ماجرا شباهتی تام به شکل صورت فلکی بنات النعش در آسمان شب دارد.
وجود سه نفر در جلوی جنازه در صورت فلکی بنات النعش نیز را شاید بتوان با سه قاپی یا توقف گاه در هنگام تشرف در طریقه های یاد شده شبیه دانست !
هر چند که صورت فلکی بنات النعش جزوی از فلک ثوابت در آسمان شب است و در جای خود ثابت است. و بر اساس فلکیات قدیم این فلک ثوابت در حدود 26000 سال یک دور می چرخد.  
در طریقه های عرفانی یاد شده و به طور کلی طُرُق صوفیه معروف است که مرید در دستان پیر باید همچون نعش در دستان غسال یا همچو صید مرده در چنگال شیر باشد. صفی علیشاه اصفهانی در این مقام می گوید : 👇

{ من ترا خواهم ز قید تن بری
تو نداری جز سر تن پروری

پس کنم تا این سرت را آن سری
سازمت هر دم به دردی بستری

جبریانه محتضر وارت کنم

تا شوی تسلیم تو در امر پیر،
همچو صید مرده در چنگال شیر

گردی از موت ارادی ناگزیر،
گه ببالایت برم گاهی بزیر

گاه بی نان گاه بیمارت کنم }

نکته : به بنات النعش در نجوم ایرانی هفت اورنگ می گویند.

نکته 2: باید توجه داشت که طریقه فراماسونری جهانی هر چند که ریشه در آیین مغان باستان دارد اما با اینحال با توجه به تغییراتی که در طول زمان در آن ایجاد شده است اگر بخواهیم تفاوت های آن را با طریق فتوت و خاکساریه و بکتاشیه و ... برشماریم. این تفاوت ها را بسیار بیشتر از شباهت ها خواهیم یافت.


اما حال به توضیحات زیر درباره بنات النعش توجه فرمایید: 👇

{ صورت فلکی دب اکبر دومین صورت از صورتهای فلکی شمالی است. این صورت فلکی به نامهای «خرس بزرگ»، «بنات النعش کبری»، «هفت اورنگ مهین» و «ارابه داود» نیز خوانده می شود.
صورت فلکی دب اکبر بر خلاف دب اصغر تمام اندام است.
این صورت همواره در سمت شمال آسمان قابل رؤیت است. منجمان در این صورت فلکی بیست و هفت کوکب در نفس صورت و هشت کوکب خارج از صورت، رصد کرده اند.
هفت ستاره از این ستارگان پر فروغ تر از ستارگان دیگرند.
چهار ستاره از این هفت ستاره به شکل مربع مستطیلی در شکم خرس جای دارند و سه ستاره دیگر در دم خرس جای گرفته اند.
این هفت ستاره روشن را بنات النعش کبری گویند و گاهی با ذکر جزء و اراده کل صورت فلکی دب اکبر را نیز بنات النعش خوانند. } ( کتاب نجوم قدیم و بازتاب آن در ادب پارسی صفحه 66)


نکته 3: اگر صورت فلکی بنات النعش (هفت اورنگ) را در فصول مختلف سال با خطی به جایگاه ستاره قطبی وصل نماییم شکل چلیپا یا صلیب شکسته را درست می نماید که پیوند آیین میترا را با این صورت فلکی و شیوه تشرف مغان ایران باستان نشان می دهد.

ادامه دارد..

@soltannasir
🌌🌃