سلطان نصیر

@soltannasir

       {پیوند اسطوره با دین 157}
 
{شباهت های اهل فتوت و خاکسار با آیین مهری 62}

ادامه...👇


نکته 2 : در آیین مهری، میترا گاو اولیه را قربانی می نماید اما در نشانه های منزل کلاغ که با کوکب عطارد در ارتباط است. قوچ قربانی می شود یعنی دقیقاً همان حیوانی که در طریقه های خاکساریه و بکتاشیه و حتی نعمت اللهیه قربانی می شود.

نکته 3: نکته بسیار جالبی در ماجرای ساز وجود داشت. نویسنده کتاب میترا آیین و تاریخ یعنی جناب مرکلباخ هنرمندانه ماجرایی از اساطیر یونانی را که در آن هرمس (ایزد عطارد در یونان) گاو های آپولون (معادل ایزد مهر ایزد خورشید و روشنایی) را می دزدد و قربانی می نماید. نقل می کند در این داستان به ساخته شدن سازی از لاک لاک پشت که شکل کاسه دارد و کشیدن پوست بر روی آن اشاره می شود و نویسنده جناب مرکلباخ می گوید که داستان مربوطه با تصویر لاک پشت و چنگ که به همراه کلاغ و عطارد در منزل اول آیین میترایی آمده در ارتباط است ! 
و در منزل اول نواختن ساز وجود داشته است.
روایتی که ایشان از اساطیر یونانی می آورد از آن جهت برای ما مهم است که بدانیم در کشور عزیزمان ایران قرن ها آیین مهری حاکم بوده است و بسیاری از سازهای کهن ما سازهای کاسه ای هستند که پوست حیوانات نیز در این سازها بکار رفته است !
از جمله این سازها می توان به ساز باستانی و ایرانی تنبور اشاره نمود که
در بعضی طریقه های ایرانی نظیر یارسان ما بطور گسترده استفاده از تنبور و نواختن آن را در جم خانه ها می بینیم که می توان ریشه های کهن مهری را در این سنت مشاهده نمود.
 

اما حال به نقل فقراتی درباره شام تشرف در  آیین میترا می پردازیم : 👇

 {«مراسم هم سفرگی نان و شراب»

مراسم نان و شراب : کسی که مراسم تشرّف را سرپرستی می کرد، هنگام اجرای آداب ویژه، نان مقدس [را که به احتمال همان فطیر «ذرون» یا «درانه» ی  drun_draona مزدایی بود ] را با شربت مستی آور هوم می خورد. این رسمی بسیار کهن ایرانی بود که در مراسم آیینی میترایی نیز به اجرا در می آمد. اما هوم مقدس [ هوم_هئومه Haoma در اوستا و «سئومه » Saoma در وداها» _فرهنگ نام های اوستا_جلد سوم، ذیل همین واژه ] در مغرب زمین شناخته نبود، به همین جهت از نان و شراب ، به جای شیره هوم استفاده می شد.
هنگام اجرای مراسم، در برابر مهریار یا روحانی و مغ میترایی، بر یک میز یا سکو_یک گرده ی نان درون و جامی از آب _ یا شراب قرار داشت. مهریار نیایش های مقدس را تلاوت می کرد.
پس نان و جام را در برابر سالکی که مراسم تشرف را می گذرانید قرار می داد. چنین آدابی قابل مقایسه است با مراسم شام خداوند [ شام آخر، عشاء ربانی ، نان و شراب، ولیمه، سرّ مقدس / رساله ی اول پولس به قرنتیان Corenthians 20/11 _کتاب قاموس مقدس ، صص 508]
میان مسیحیان چنین مراسمی پس از آنکه رهرو و سالک دوران خاص آموزش را می گذراند برگزار می شد. به احتمال سالکانی که به مرحله ی 👈شیر مردی تشرف می یافتند در چنین مراسمی شرکت کرده و به همین جهت نیز «یاران_همراهان، انبازان» Participants نامیده می شدند (تصویر 38)
نقش بر جسته ی بسیار ارزشمندی که پیدا شده ، نمایشی است از یک شام مقدس یا بگماز و میهمانی آیینی، به روی میزی با سه پایه ، چهار گرده ی نان به صورت نقش مقدس میترایی چلیپا یا صلیب در بشقابی قرار دارد. دو تن به شکل شاخص بر سکو یا نیمکتی بر پشتی تکیه کرده اند. در دو طرف آنان سالکان هفت مرحله در سلوک آیینی مشاهده می شوند.
یکی پارس است که دو جام، یکی در دست خود و یکی در دست همراهش دارد که دیده می شود.
این جشن میترایی در واقع نمایش و تجسّمی به عنوان یک رسم مقدس از بگماز میترا، یا شام خداوند است به همراه میترا، که پس از آن به آسمان عروج می کند [ هر چند رسم و شریعه «شام مقدس» نزد مسیحیان به وضوح تکرار این رسم میترایی است ، اما کومن تردید کرده و آن را تفسیر می کند. بخش : آیین ها و مراسم و راز و رمزها ] به احتمال راز و رمز و بیان استعاره و کنایه آمیز چنین مراسمی با باورهای نجومی و آسمانی و ماورای طبیعی وابستگی داشته است. نوشابه ی مستی آور نه تنها نیروی جسمانی را می افزود ، بلکه توانایی های فکری را نیز کار آمدتر می کرد و نو آموز و سالک را برای پیکار با ارواح زیانکار و دیوان دلیر می ساخت و این مائده نوعی جاودانگی و شکوه ایزدی به وی منتقل می کرد [همان مفهومی است که مسیح نیز در شام آخر بیان می کند ] } ( کتاب آیین پر رمز و راز میترایی اثر فرانتس کومن ترجمه هاشم رضی صفحات 161 و 162)

نکته 4: شراب گیاه هوم با شراب انگوری متفاوت است و مغان مهری ایرانی هومه می نوشیدند.

نکته 5: همانگونه که ملاحظه نمودید ظاهرا پیروان مهری علاوه بر تشرف حداقل در منزل چهارم نیز شام و قربانی داشته اند.

@soltannasir
🌞