@soltannasir
 
    { پاسخ به سوالات 121 }

 { سخنی دیگر در باب پیوند اسطوره با دین  2 }

ادامه  ...👇

گفته شد که احتمالاً اکثر انبیای الهی عطارد قوی در زایچه نجومی خویش داشته اند . زیرا نبوت و پیام رسانی و صاحب کتاب بودن با صفات کوکب عطارد در ارتباط است .
 در وجه تسمیه کلمه نبی در لغت عرب اکثر مفسرین واژه نبی را مشتق از «نبأ=خبر » به معنی خبر دهنده می دانند .
عده اندکی نیز واژه نبی را مشتق از «نبو» به معنای صاحب علو و ارفع و اعلی می دانند .
این واژه در زبان عبری به گونه «הנביא» هناوی تلفظ می شود . که «ה=ه» اول معرفه می باشد . بنابراین در اصل ناوی است . که واکه «ב= ب» به شکل «و» تلفظ می شود . 
این واژه در زبان اکدی که زبان عربی امروز ریشه در آن دارد به صورت nebu بوده و نکته جالب ماجرا اینجاست که نام ایزد عطارد در تمدن بین النهرین نیز «نبو » بوده است .

در کتاب فرهنگنامهٔ خدایان ، دیوان و نمادهای بین النهرین باستان در صفحات 221 و 222 در باب ایزد «نبو»اینگونه آمده است : 👇

{ « نبو » (نبیوم Nabium کهن ، نبو nebo در کتاب مقدس ) ، خدای کاتب بین النهرین ،کاتب الهی قضا و قدر بوده است .
با وجودی که او خدای کاتبان وحامی کتابت نیز بوده ، ولی هیچ افسانه ای به وی مربوط نمی باشد .
نظر به آنکه آموخته های زیادی از طریق نوشتن منتقل می شده ، او بعدها به ائا Ea (انکی Enki ) و مردوخ Marduk به عنوان خدای تدبیر و خرد پیوست و در برخی روایات ، صفات نینورته Ninurta را جذب خود کرده و بنابراین با آبیاری و کشاورزی ، شناخته می شود .
همسرش الهه تشمیتو Tasmetuبوده .
احتمال دارد که نماد وی سیارهٔ عطارد بوده باشد .
شاید پرستش « نبو » همراه با آموری های بادیه نشین ، در اوایل هزارهٔ دوم قبل از میلاد از سوریه به بابل رسیده باشد .
مرکز پرستش وی در بورسیپه Borsippa  در نزدیکی بابل قرار داشته و او در ابتدا به عنوان وزیر مردوخ و بعدها ( از دورهٔ کاسی ) به عنوان پسرش ، جذب حلقهٔ خدا مردوخ شده است .
بعدها نیسبه Nisaba ، همسر وی به شمار رفته است . در مراسم سال نو «نبو » را از بورسیپه Borsippa برای ملاقات پدرش مردوخ ، به بابل آوردند .
«نبو » به موقع خود ، در کنار مردوخ ، خدای متعال بابل گردید .
در دوره های نو_آشوری ، پرستش وی در آشور نیز مورد قبول واقع شد و تقریباً در حکومتهای اسرهدن Esarhaddon ( دوره حکومت 680_ 779 پیش از میلاد ) و آشور بانیپال Assurbanipal
(دوره حکومت 668 _627پیش از میلاد ) ، خدای « آشوری » شده بود .
نماد وی یک گوه Wedge افقی یا عمودی است . ( احتمالاً قلم خطاطی ، که گاه بر روی لوح سفالی قرار داشته است ).
گه گاه این نماد و یا خود خدا « سوار بر پشت اژدر _ماری snake_dragon » ، نشان داده می شوند .
عمر پرستش «نبو» طولانی بوده و طی قرن چهارم قبل از میلاد ، خارج از بین النهرین ، در بین جوامع تبعیدی آرامی زبان ، در مصر و آناتولی ، گسترش یافته است .
زیارتگاه اصلی خدایان در بین النهرین که شامل «نبو » نیز می شده ، از زمان آگوستوس در شمال و مرکز سوریه واقع در پالمیرا و دورا اروپوس ، پرستیده می شده و دست کم تا قرن دوم میلادی ، ادامه داشته است . }

نکته 1: همانگونه که ملاحظه می نمایید . اسطوره و دین و نجوم با یکدیگر پیوند دارند . نبو نیز احتمالاً در لغت به معنای پیام رسان است . و با نبی هم معنی می باشد . نبو پیک خدایانی نظیر إآ و سپس پیک مردوخ  بوده است و انبیای الهی پیک الله تبارک تعالی می باشند . این وجه اشتراک بدین معنا نیست که انبیا همان نبو ایزد عطارد هستند و نام آنان از ایزد نبو گرفته شده است . بلکه بدین معنا است که کوکب عطارد و نفس فلکی آن با پیام رسانی و سخنوری و کتاب و کتابت و علوم مختلفه ارتباط دارد .

نکته 2: جبرائیل (ع) نیز که رسول و پیک و پیام رسان الله تبارک تعالی می باشد صفت کوکب عطارد دارد . و مطمئناً جبرائیل (ع) در احادیثی که وی را توصیف نموده  اند. _با ششصد پر و سایر اوصافات  _ شباهتی به ایزد «نبو»  بین النهرینی و هرمس یونانی و توث مصری ندارد . بلکه وجه شباهت از جنبه تأثیر کوکب عطارد است .

نکته 3: در داستان سلیمان (ع) هدهد این پرنده دانا که پیشتر در دروس گفته شد که هم اکنون زنده است و از روح امام ناطق جعفر صادق (ع) خلق شده است و نام وی گافیر ( معادل جعفر عربی ) است . و به سلیمان (ع) بسیاری از علوم را آموزش می داده صفت عطارد دارد . هدهد پرنده ای دانا و عالم است و همو است که به سلیمان(ع) خبر خورشید پرستی بلقیس(س) و عرش عظیم وی را می دهد و نامه سلیمان (ع) را به سوی بلقیس(س) می برد به آیات 21 الی 31 سوره مبارکه نمل توجه نمایید  : 👇

ادامه دارد ...

#نبی #عطارد #اسطوره #زایچه #نبو #هدهد #سلیمان #بلقیس
@soltannasir
✏️📝🖌🖊🖋

       {مثال در باب علم سیمیا }


{ سیمیا و آن عبارت است از علم به کیفیت تسخیرات ، و معرفت دعوات کواکب سبعه ، و شرایط آن تسخیر روحانیات انسان و عزایم چنان کیفیت بخورات و اقداح و منادل و خواتیم و ترتیب عظام و صنعت رمادات و مداوات ، تا به وسایل مذکوره فواعل علوی را با چیزی از قوابل سفلی ارتباطی و عنایتی پدید آید ، و به آن وسیله ، اظهار غرایب عجیبه ، و بل مطالب و مقاصد عظیمه ، میسر گردد .
و از جمله اعمال سیمیا ترتیب عظیم تیهوی آبگردان ، طیر رباعی الاسم ، که نصف ثانی اسم او تکرار اوست (هدهد) و از اعداد که اوراد و آغاز گرفتن و عمل به بسم الله کنند ، و مدت بیست و چهار روز ، او را «حب السوس» خوراند ، و به جامی گلاب خوشبوی نوشاند ، و روز بیست و پنجم ، در وقتی که قمر متصل باشد به خداوند طالع ، عامل با خداوند طالع مسأله ، نظیر تثلیث یا تسدیس ، و صاحب قوی حال باشد ، و کارد تیز از مس سرخ بسازد ، و این صورت را به آن کارد نویسد :
« 911/9061111ر11051011611151رر100111811 تمسک اعینونی »
و طیر مذکور را ، در ساعت مزبور ، به کارد مشروح بر لوحی از آبگینه ذبح نماید ، به وجهی که یک قطره خون بر زمین نچکد که تمامی عمل به فساد آید ، پس سرش از تن جدا کند ،و دلش از میانه دو کتف بیرون آرد ، 31400 ، از فرقش قلع کنند
و اطراف اجنحه او(بال هایش ) را فراگیرد ، و پری را که اطول(طولانی ترین) پرهای دست است با آن ضم نماید ( اضافه نماید ) ، و رأس و قحف(کاسه سر ) و اطراف بالها و آن پرهای دراز را در ظرفی پاک محفوظ سازد ، و در حفظ آن مبالغه نماید ، تا در وقت حاجت به کار آید .
پس مذبوح را از فضلات و حشا پاک کرده در دیگ اندازد ، و به آتش معتدل پخته سازد ، و گوشت شوربای او را تمامی تناول کند ، و یک استخوان را شکسته و خائیده ضایع نکند ،
یکی در وسط قرار گرفته ، و دیگر در ته آب رفته ، این سه نوع استخوان را بردارد ، و نشان کند که مدار عمل بر آنهاست ، و ثانی استخوان و پرها با بال ، و پر و سر و دل بکار داشته بود ، در ظرف آبگینه مطین به طین حکمت( نوعی گل ترکیب خاک زرد و سرگین اسب ) به آتس بسوزد تا جگر شود و آن را رماد(خاکستر ) گویند .
و در کتب مبسوطه ، منافع آن  رماد مشروح شده و در این مختصر اکتفا به خواص این استخوان  می شود که در ته آب قرار گرفته . استخوان مذکور طبیعت خاک دارد ، و آن را روحانیتی است ، مسمی به «شمعون»  عمل او در معدنیات و نباتات و آنچه تعلق به کوه و صحرا دارد ، و حار(گرم) است ، و آن را خاتمی است معروف به «خاتم اطاعت»  ، و اسمی است که در وقت عمل تکلم بدان می باید نمود ، و آن به منزله عهد و قسم است در تسخیرات .
پس آن خاتم را در باید نوشت با اسم روحانیت او بر استخوان مذکور ، به این وجه : « عنهک ططثینشاه » از مس یا از فلزی ، و عظم مذکور که خاتم و اسم روحانیت او بر آن مکتوب است بر بالای او نهد ، و از صاحب یوم یا لیله و صاحب ساعت ، استمداد نماید ، و به اسمی که قسم آن عظیم اسن ، متکلم شود ، و پنجاه از مکتوب « یا شمعون خذ علی العیون » آن طاس با وجود حضور از نظر حاضران غایب شود ، و آن را نبیند تا وقتی که استخوان برداشته شود و از تکلم به آن اسم خاموش شود .
این عمل نمونه ای است که به جهت  مثال ایراد شده . به این عزم در جمیع ارضات و گیاه های بی ساق تصرف می توان نمود و الله اعلم.
مولف گوید : این ضعیف را تجربه این عمل اتفاق نیفتاده . اما به همین وجه که ذکر شد ، در کتب و آثار حکمای متقدمین ، به لغات و اقلام غریبه و ترجمه آن ، و سحر العیون ابی عبدالله مغربی ، که فی باب این علاج مشهور است .اما قیاس لغوی آن است که به جای «خذ علی العیون » در اخفای طاس ، « خذ علیه العیون » گوید ، و آن به تجربه معلوم می شود .
و به افواه و السنه استماع شده که به تاریخ یک صد و سی سال قبل از این تقریبا ، خواجه غیاث الدین امینی کازرونی ، عمل اخفا نمود و درست در آمد ، در بازار شیراز خربزه می خورد ، و پوست آن به جمعی که از ایشان مخفی بود می زد وی را نمی دیدند .
و در مجلس صدر یعقوب پادشاه ، با یکی از خطا کاران کازرون در تولیت اوقاف معینه مباحثه نمودند ، اسمی خواند ، و به او بر خصم دمید ، در همان مجلس هلاک شد ، و به این اعتبار به « خواجه فوتی » مشهور شد . }
( کتاب سلم السماوات اثر شیخ ابوالقاسم بن ابی حامد کازرونی قرن 10و11 تصحیح عبدالله نورانی نشر میراث مکتوب صفحات 112الی 114  )

#سیمیا #هدهد #کازرونی #میراث_مکتوب #رماد #طین_حکمت

@soltannasir
🦉🦉🦉🦉🦉🦉🦉🦉🦉🦉🦉🦉

اما بخشی از اسرار سوره نمل : 

{و لقد اتینا داود و سلیمان علما و قالا الحمد لله الذی فضلنا علی کثیر من عباده المومنین } (15نمل ) 
{و به تحقیق دادیم به داوود و سلیمان دانشی را و گفتند سپاس برای الله که برتری داد ما را بر بسیاری از بندگان مومن خود } 
در آیه بالا اشاره به دانش داود (ع)و سلیمان (ع) شده است . 
دانشی که این دو پیامبر در آن شریک هستند چه بود که با آن بر بسیاری از بندگان مومن خداوند برتری یافتند ?
در نظر عده ای از علما همان دانش انبیای دیگر است 
از نظر عده ای (بخصوص قبالیست های یهود ) داود (ع) و سلیمان (ع) در علوم غریبه و خفیه استاد بودند و این علوم را به تعلیم الهی دریافت نمودند و با کمک آن توانستند (به اذن حق ) بر تمام اسراییل و سرزمین های بسیاری (در دوران سلیمان ) حکومت نمایند . 

داوود (ع) کوه ها و مرغان مسخر وی شدند 
و سلیمان (ع) لشگری از جن و انس و پرندگان را مسخر داشت . 
در تاریخ انبیا الهی این دو نبی که پدر و پسر بودند تنها پیامبرانی بودند که دولت ظاهری و باطنی را با هم داشتند 
عده ای از دشمن شناسان ما می گویند که یهودیان از داود و سلیمان با عنوان پادشاه نام می برند و این دو بزرگ را نبی نمی دانند . 
اما یهودیان بخوبی از مقام نبوتشان با خبرند ,علتی که از عنوان پادشاه استفاده می نمایند . برای ایجاد تمایز بین انبیا دیگر و داود و سلیمان (ع) می باشد 
یعنی داود و سلیمان (ع) جایگاهشان نزد آنان برتر از انبیای دیگر بنی اسراییل است (جز موسی ع ) 
اما ادامه مسائل سوره نمل 
{علمنا منطق الطیر } (16)
(آموختند به ما زبان مرغان را } 
عزیزان این زبان مرغان داستان ها دارد
ان شاالله در آینده بدان خواهیم پرداخت . یهودیان سالهاست پی به این حقیقت برده اند و در حال تحقیق بر روی این منطق الطیر هستند و در غرب هم اکنون بر روی زبان مرغان تحقیقات علمی بسیار خوبی در حال انجام است . و بخشی از نتایج آن به بیرون منتشر شده و در اختیار عموم قرار گرفته است . 
اما از دیگر اسراری که در قرآن در سوره نمل وجود دارد اسرار هدهد سلیمان است 
{ما لی لا اری الهدهد } 
این پرنده که از روایت قرآنی مشخص است یک پرنده معمولی نبوده و دارای خرد و شعور می باشد. خود یکی از معماهای امروز اکابر علمای علوم غریبه می باشد 
عزیزان گفته می شود نام هدهد سلیمان 
جافیر بوده یا گافیر و این هدهد از روح امام ناطق جعفر صادق (ع) خلق شده است . 
و این هدهد بسیاری از علوم را به سلیمان (ع) آموزش داده است 
در روایت شفاهی این هدهد هنوز زنده است . سلیمان (ع) سوتی داشته که با آن هدهد را فرا میخوانده , و قبالیست های یهودی به دنبال آن سوت می باشند تا هدهد را فراخوانی نمایند و از علوم بیشمار وی که از روح امام صادق (ع) می باشد کمال استفاده را ببرند 

ذکر این نکته خالی از لطف نیست که برای هر عضوی از،اجزای بدن هدهد در علوم غریبه خواص شگفت انگیزی نقل شده است 
#جافیر 
#هدهد 
#طیر
#سلیمان 
#داود 
#سوت 

telegram.me/soltannasir