تصویر شمن های مغولی

[ Photo ]

تصویر شمن های مغولی 

{{جادوگران شفابخش}

شمن ها مردانی شبیه دراویش بودند با تن پوشی پاک و سوار بر اسبانی سپید که خود را واسطه میان انسانها و جهان آسمانی و جهان زیرین می پنداشتند با چوبدست و طبلی که بر گردن می آویختند، شاید همان طبل نمادین مشهور که به نقوشی از طبیعت پر شور صحرا مزین است. آنها دفع چشم زخم می کردند، دعای برکت بر رمه ها زمزمه می کردند، مثل فالگیرها داعیه پیشگویی داشتند و مهم تر از همه می توانستند با ارواح ملاقات کنند. گاهی آنها را بیماران روان نژندی ترسیم کرده اند که خود اغلب به رنجی روانی، صرع، مارگزیدگی و امراضی مشابه دچار بوده اند. این مبتلایان به این امراض در میان جامعه بدوی خود بسیار محبوب بوده اند چون فکر می کردند بیماران روانی از نظر روحی بسیار قدرتمندند، این افکار برای محقق امروزی یادآور برخی اندیشه های جدید است، همانند ماجرای روان رنجوری داستایفسکی، نویسنده بزرگ روس، که برخی آن را عامل اصلی خلق شاهکارهای ادبی او دانسته اند. درباره شمنها روایت شده است که آنها موقعیت معنوی خود را مرهون ارتباط با آسمان می دانستند؛ گفته اند  ..}

ادامه...👇

@soltannasir